HISTORIA 29 ŚDH DĘBY 1981- 1982

29 Świdnicka Drużyna Harcerska „Dęby” im. Andrzeja Małkowskiego powstała we wrześniu 1981 roku. Założycielem i osobą, która wymyśliła i przez lata konsekwentnie kontynuowała pracę z drużyną był Piotr Pamuła. Byłem wtedy członkiem X MKI Szefczyki, młody, aktywny, ambitny harcerz, który w świdnickim hufcu znaczył już coś. Po kursie drużynowych, Odznaczony Medalem Zasłużony Bieszczadom za trzy krotny udział w Harcerskiej Operacji Bieszczady 40.
Po udanym obozie w szykowałem się do Zlotu Drużyn i Kręgów noszących imiona Szarych Szeregów. Zlot odbył się w Rogoźnicy, a instruktorzy naszego hufca pełnili tam odpowiedzialne funkcje. Mi przypadła funkcja szefa biwaków rozmieszczonych dookoła byłego obozu koncentracyjnego Gross Rosen. Nazakończenie Zlotu odbyła się defilada, którą przyjmował Naczelnik Szarych Szeregów Stanisław Broniewski „Orsza”. Właśnie tam, w trakcie defilady, zauważyłem jedną z doskonale prezentujących się drużyn pochodząca gdzieś zPolski. Zamarzyłem o takiej, zmusztrowanej, jednakowo umundurowanej drużynie, składającej się  zwysportowanych harcerek i harcerzy. To marzenie szybko się spełniło, a właściwie zostało wprowadzone w życie.Po powrocie do Świdnicy natychmiast przystąpiłem do formowania drużyny. Zrobiłem rekrutację osób odpowiadających wymaganiom. Bazę stanowiła Szkoła Podstawowa nr 8, ale ta, w której aktualnie mieści się Szkoła Zawodowa Cechu Rzemiosł Różnych. Na pierwszą zbiórkę przyszło 7 dziewcząt, następnie chłopcy i zaczęła się systematyczna praca, kompletowanie umundurowania, ekwipunku indywidualnego i „robienie” przyjaznej atmosfery w szkole dla poczynań harcerzy. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Pierwszymi w drużynie byli Agnieszka Rozwens, Majka Komorowska, Bożena Bąkowska, Gosia Kosiba, Irena Indulska, Panagiota Guzelu, Basia Zelek, Przyboczną została Donata Wilczyńska. Drużyna zaczęła się rozrastać, ciągle przychodzili nowi. Musztra, pełne umundurowanie, chęć zrobienia czegoś więcej, czegoś niepowtarzalnego, ponadprzeciętnego przyświecała całej drużynie.Nazwaliśmy się „Dęby” od drzewa, ale drzewa szczególnego, robiącego wrażenie- Dąb jest drzewem długowiecznym, twardym, mocnym, cechuje się dużą wytrzymałością, drewno dębowe z powodu swojej twardości i trwałości należy do najbardziej szlachetnych. Dęby mają mocne pnie i korzenie,bardzo często są pomnikami przyrody. Z pnia dębu rozwidlają się liczne konary dobrze rozłożyste, znakomicie pochłaniają światło słoneczne i wodę. Dąb to drzewo okazałe, rosnące wysoko.W symbolice harcerskiej –liście dębu występują na krzyżu harcerskim-symbolizują męstwo „Liście Dębu” – to również odznaka wyróżniająca instruktorów z długoletnim stażem na funkcji drużynowego. Pracujemy z nazwą drużyny, dęby to mocna, twarda jak dąb drużyna. A męstwo nas uskrzydlało, dodawało otuchy i sił.Już w grudniu 1981 roku myślimy nad bohaterem naszej drużyny. Z kilku propozycji wybieramy Andrzeja Małkowskiego, twórcę harcerstwa polskiego. Cały kraj jest wciągnięty w wir odnowy harcerstwa, powstaje NRH – Niezależny Ruch Harcerski, oraz KIHAM Kręgi Imienia Andrzeja Małkowskiego. Cała Polska spowita jest ruchem Solidarności. Drużyna Dęby również ma aspiracje czerpania wzorców harcerskich zkorzeni Baden Powela i Andrzeja Małkowskiego. Otwieramy Kampanię Bohater, zatwierdzamy ją w komendzie Hufca, co później uratuje drużynowego przed srogą karą za zorganizowanie mszy świętej w intencji Andrzeja Małkowskiego. Wymyślamy i stale udoskonalamy program pracy z bohaterem, pomysł wprowadzenia w życie sprawności „Nasz Bohater” owocuje jeszcze większym zainteresowaniem postaci Andrzeja Małkowskiego. Kolejne pokolenia Dębów wprowadzają nowe elementy takie jak Domino Harcerskie o Bohaterze, czy rozważania o prawie Harcerskim w życiu Małkowskiego. Kominki, rozpisane scenariusze uroczystości na okoliczność rocznicy urodzin czy też śmierci bohatera to już codzienność. Przygotowujemy Qiz o bohaterze składający się ze 100 pytań i odpowiedzi. Do pracy twórczej inspiruje nas Książka Aleksandra Kamieńskiego „Andrzej Małkowski” a w latach 90 książka Wachowicz cyklu Wiernej Rzeki Harcerstwa -Barbary Wachowicz O Oldze i Andrzeju Makowskich.  Powstajązastępy: Zastęp I ” ORZEŁ” nazwa została zaczerpnięta z historii życia bohatera. W Stanach Zjednoczonych- Andrzej Małkowski potajemnie organizował oddziały ochotników do walki z Niemcami  „Żołnierzy Białego Orła”.Zastęp II „  SOKÓŁ”      nazwa pochodzi z historii początków harcerstwa . Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” organizacji wychowania fizycznego , którego Andrzej Małkowski był instruktorem 1911 we Lwowie.To właśnie ztrzech organizacji „Zarzewia” „Sokoła”i „Eleusis”powstał Związek Harcerstwa PolskiegoZastęp III „  PŁOMIENIE” nazwa pochodzi od harcerskiego stylu obchodzenia się z ogniem . Ognisko –harcerska tradycja ,symbol, powaga , radość , braterstwo, Na znaczku zastępu Płomienie  występują dwa polana drewna dobro i zło, które spalają się płomieniem dającego ludziom  ciepło i światło. Zastęp IV  „CZARNE STOPY”   nazwa została zaczerpnięta z historii i tradycji Indian.Stan Wojenny zastaje nas przy pełnieniu służby w Harcerskim Pogotowiu Zimowym. Pomagamy ludziom, dzielnicy Leśna, Wschodnia, Zachodnia, Niecała.Wykonujemy Proporzec, drużyny, ćwiczymy harcerskie techniki i przygotowujemy się do imprez Hufca. Historia powstania proporca jest szczególną opowieścią. Projekt proporca został wykonany przez drużynowego w 1982 roku. Pracując w tym czasie na warsztacie elektrycznym Zakładów Elektrotechniki Motoryzacyjnej w Świdnicy mój kolega, obserwując moje fascynacje harcerstwem skierował mnie do swojej znajomej, która umie wyszywać. Po jakimś czasie proporzec był gotowy. Oczywiściezdarzył się wielki problem. Dwie strony wyszytego proporca okazały się obie lewe lub prawe. Ani tak, ani tak pozłożeniu dwóch części nie pasowało to do siebie. Należało podjąć decyzję, która strona zostanie wycięta, a którazostanie bez zmian. Moja mama Janina Pamuła, domowy samouk krawiectwa, dokonała cudów sztuki krawieckiej. Wycięła wszystkie części proporca, które były wyszyte na nieodpowiedniej stronie. I tak napis Związek Harcerstwa polskiego, Hufiec Świdnica oraz lilijka harcerska zostały wszyte jako aplikacja na dobrą stronę proporca. Cały proporzec został obszyty frędzlami koloru złotego z metaliczną złota nitką. Bardzo to efektownie wyglądało, ale zfrędzlami też było kilka fajnych przygód. Otóż, gdy tylko frędzle pod wpływem długiej wędrówki, tarcia i innych czynników trochę nadwerężyły swoją strukturę, zaczęły się rozkręcać i poprzez pociągnięcie rozwijały się w jedną długa nitkę. Po pewnym czasie harcerze z drużyny upodobali sobie pociąganie za poszczególne frędzle. Ponieważ liczba złotych frędzli była ograniczona, skończyły się one po około 10 latach funkcjonowania proporca.W maju 1982 roku wygraliśmy hufcowe Manewry Techniczno – Obronne oraz zdobyliśmy Tytuł Drużyny Sztandarowej Hufca.Wygrywamy rajd hufca, zajmujemy czołowe lokaty w pozostałych imprezach hufca oraz zwycięstwa w Turnieju Drużyn Sztandarowych Chorągwi Wałbrzyskiej w Srebrnej Górze.Coraz bardziej wyróżniamy się w hufcu,zaczynają nas doceniać i dostrzegać. Ciągle pracujemy nad swoim wyglądem.Barwy drużyny z pomysłem wcielamy w życie. Chusty dziewczyny noszą żółte – kolor słońca, jaskrawości, ciepła. Chłopcy noszą chusty czarne - kolor nocy, niewidzialności, mroku.Wymyślamy sobie coraz trudniejsze zadania, do stopni harcerskich i sprawności dokładamy sobie Stopnie wtajemniczenia. To jest specjalny sprawdzian umiejętności i aktywności w drużynie, ale jakie cenne nagrody czekają na ambitnych.za II0 Wtajemniczenia Znaczek Drużyny, numerowany , uroczyście nadawany, marzenie wielu harcerek i harcerzy.III 0 wtajemniczenia to chusta żółto czarna, perfekcja i mistrzostwo, oznaka bycia pełnoprawnym członkiem drużyny. Zaczerpnięty od Szefczyków tzw. „Okres Stały”.Wprowadzamy nowe zaczerpnięte od innych drużyn z polski zwyczaje obrzędowe – krąg wiążemy zaplatając ręce z tyłu. Dziewczęta przeplatają się z chłopcami w kręgu. Podczas kręgu śpiewamy pieśń pożegnalną „Bratnie Słowo”.Przyrzeczenie harcerskie harcerki i harcerze naszej drużyny składają w miejscach szczególnych, na szczytach górskich, tam gdzie trzeba się natrudzić, aby wejść i dojść do celu, ale bywały i na wyspie, na środku jeziora w łodzi, na Śnieżce, Jelonkach, podziemiach i przy ognisku na przełęczy okraj. Jest bardzo ważnym, że przyrzeczenie harcerskie składane było wg starej roty na służbę bogu i Polsce. Jeszcze w lecie 1982 roku nasza drużyna wyjeżdża na dwa obozy. Pierwszy to wyjazd do Tuły w okolice Siewriukowa, tam 8 osób wraz z całą reprezentacją chorągwi wałbrzyskiej przeżywa swoją pierwszą w życiu przygodę zagraniczną. Drugi to obóz w Niesulicach. To obozowanie w naszej bazie obozowej hufca pokoleniowo będzie wyrabiało w moich harcerkach i harcerzach życiowe doświadczenie, szacunek, dążenie do celu. Właśnie w Niesulicach wykuwaliśmy przyszłą kadrę drużyny, wędrówka dookoła jeziora, nocleg na wyspie, nocny alarm, bo Zbyszek Wróbel i Dziurski pozorowanie uciekli z obozu. Ciągle coś nowego przychodziło nam do głowy np. budowa tratwy, łączność na obozie, wielki halogen na bramie, aby w nocy nikt nas nie podszedł.W następnym rok pojechaliśmy na zimowisko drużyny do Warszawy, mieliśmy wielkie szczęście przewodnikiem naszej drużyny został żołnierz Armii Krajowej i Szarych Szeregów Zbigniew Brydak Pseudonim Krasnoludek.  To zimowisko zapoczątkowało coroczne wyjazdy nazimowiska. Nie wyobrażaliśmy sobie aby nie wyjechać na zimowisko. Marianówka – baza hufca Bystrzyca Kłodzka koło Góry Iglicznej, na której zbudowane jest sanktuarium matki Bożej Śnieżnej. Strużnica, Szklarska Poręba, Przełęcz Okraj, to miejsca w które jeździliśmy.W 1983 roku ponownie jedziemy do Niesulic, ogarnia nas fascynacjazdobywaniem sprawności  i stopni wtajemniczenia. Do elity wtedy należeli Anna Niewiadomska, Piotr Rojek, Grzegorz Żubrycki, Anna Kowkiel, Anna Greń, Boguś Mielnik, Beata Odachowska, Aneta Karwowska.