Meandry patriotyzmu

Wszyscy oglądamy amerykańskie filmy. Co byśmy nie robili, to jest ich tak wiele, że każdego tygodnia telewizja sączy je nam do głów. Oprócz tabunów komedii romantycznych, komedii, dramatów, thrillerów są też filmy wojenne. Nikt tak jak amerykanie nie potrafi zbudować patetycznej historii opartej na barwach narodowych i chlubie wszystkich obyteli USA, czyli żołnieżach Marines, broniących ich kraju przed złem tego świata. Operator kamery odpowiednio dostosowuje obiektyw, światło i akcja. W tle leci hymn a naszym oczom ukazuje się flaga powiewająca na maszcie. Łezka, aż się w oku kręci.

                Patrotyzm jest rzeczą dziwną. Czujemy przywiązanie do ziemii na której dorastaliśmy. Kochamy kraj taki jakim jest. Przejmujemy się tym co dzieje się u sąsiadów, zastanawiamy się czy coś nam nie grozi. To jest nasz dom. Czasami nie wyobrażamy sobie wyjazdu za granicę i mieszkania, gdzie indziej niż w Polsce. Jak to zatem jest, że kraj, który zjednoczył się i powstał pod koniec XVIII wieku, czyli Stany Zjednoczone, mający niewielką historię, potrafi ten patriotyzm krzesać, choćby w takich środkach przekazu jakim jest film. Przecież jedyni bohaterowie, których oni gloryfikują do nowożytna, profesjonalna armia. A to jest pewnie tylko czubek góry lodowej. To jest wychowanie w patriotyzmie od najmłodszych lat. W Polsce nie musimy się ograniczać w celu poszukiwania bohaterów. Mamy ponad 1000-letnią historię! Mamy ludzi wybitnych. Mamy wydarzenia, którymi zaskoczyliśmy całą Europę. Naprawdę mamy się czym chwalić. A tu co?

                Przechodzimy wielki kryzys wartości. Nie mówięo tym, że powinniśmy deklarować chęć oddania życia za ojczyznę. Nie o to tutaj chodzi i lepiej, żebyśmy takiej okazji nigdy nie mieli.
Chodzi o pielęgnowanie historii. W dzisiejszych czasach tracimy przynależność narodową. Wszechobecna globalizacja dochodzi do każdego zakątka świata. Zachęca się do tego, żeby deklarować obywatelstwo europejskie, a nie polskie. Poglądy kosmopolityczne przebijają się do mainstreamu. Może jednak spróbujmy poznać piękną historię budowania tego kraju. Budowania fundamentów państwa w którym żyjemy. Ktoś na górze w końcu dostrzegł, że należy działać w inny sposób, aby zachęcić do tego młodzież. Od ponad wieku harcerstwo wpaja dziesiątkom tysięcy dzieci wartości patriotyczne. Muzeum Powstania Warszawskiego powstało jako wielkie multimedialne centrum przystosowane do potrzeb młodych ludzi. Obchody świąt narodowych są transmitowane w polskiej telewizji publicznej. Działają zespoły pieśni i tańca, które śpiewają utowry patriotyczne. Pracujemy nad tym.

                Artykuł nie jest może adresowany do was. Nie zarzucam wam niczego. Każdy ma prawo do swoich poglądów. Zwracam uwagę na problem, który w tej chwili egzystuje. Przepraszam, was również za Stany Zjednoczone. Możecie mi pewnie badaniami naukowymi i statystystykami udowowodnić, że się mylę co do amerykańskich dzieciaków i ich też żadna miłość do ojczyzny nie rusza. Mimo to nadal twierdzę, że zbudowanie stereotypu patriotycznego obywatela USA to i tak wielki sukces eksportowy tego kraju. Niech czas płynie, a my obserwujmy, czy problem narasta czy nie, ale bądźmy gotowi na reakcję. Dobrze jest powiedzieć, że jest się dumnym z bycia Polakiem.